Vandaag herdenken wij allen die zijn gesneuveld tijdens de strijd voor onze vrijheid
Omdat we vandaag herdenken vanuit huis en niet fysiek aanwezig kunnen zijn bij het leggen van kransen, delen we hier een gedicht van Hans Keilson:
‘Mijn ouderhuis, het laatste van het straatje,
werd omgeploegd als was het akkergrond,
die vijfde oorlogsdag; hij sloeg de wond.
In as moest ik mijn jeugd daar achterlaten.
Tussen walmende balken: ‘t bleek gelaat
van vader, zoekend. Al wat hij vergaarde
met hard en eerlijk werken, zoveel jaren,
het ging teloor in luttele uren haat.
Maar zie!- in ‘t stuivend puin strekten zich daar, als ‘t allerlaatste wat ons was gebleven,
hoog, als thuis op een richel aan de wand, de zeven armen van een kandelaar.
Ik klom erheen en voelde in mijn hand
belofte, angst: een liefde in mijn leven.’
